İSİMLERİN ANLAMI – A HARFİ

AKMAR: (Ar.) Ka. – Aylar, yıldızlar.

AKMER: (Ar.) Ka. – Ay gibi beyaz (yüz)

AKNUR: (t.a.i.) Ka. – Beyaz nur.

AKÖZ: (Tür.) Er. – Özü sözü doğru kişi, temiz kişilikli.

AKPINAR: (Tür.)- (bkz. Pınar).

AKSAN: (Tür.) Er.- İyi ve temiz ta­nınmış kimse.

AKSEN: (Tür.) Ka.- Sen aksın, te­mizsin, doğru ve namuslusun.

AKSEVİL: (Tür.) Ka. – (bkz. Sevil).

AKSIN: (Tür.) Er.- Temiz, doğru, dü­rüstsün.

AKSOY: (Tür.) Er. – Temiz soylu.

AKSUN: (Tür.) Er. – (bkz. Aksu).

AKSUNA: (Tür.) Ka. -Ak renkli ya­ban ördeği.

AKSUNER: (Tür.) Er.- (bkz. Aksungur).

AKSUNGUR: (Tür.) Er.-Doğan cin­sinden bir nevi av kuşu. – Aksungur b. Abdullah. Melikşah zamanında Halep’in hakimliğini, yöneticiliğini yapan Türk Emiri.

AKSU : (Tür.) Ka. 1. Temiz, pırıl pı­rıl su gibi. 2. Nehir

AKSÜYEK: (Tür.) Er. – Eski Türk­lerde soylu anlamında kullanılırdı.

AKŞEMSEDDİN: (t.a.i.) Er.- Dinin güneşi.- Türk din bilgini ve hekim. (Şam 1389-Göynük 1459). Fatih’in hocasıdır. İstanbul’un fethinde bulun­du. Ünlü sahabi komutan Eba Eyyub el-Ensari’nin mezarını bulduğu söyle­nir. Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.

AKŞIN: (Tür.) 1. Az ak, akımsı.2. Derisinde, kıllarında ve gözlerinde doğuştan boya maddesi bulunmadığı için her yanı beyaz olan (insan, hay-

van). Erkek ve kadın adı olarak kulla­nılır.

AKŞİT: (Tür.) Er. – Kutlu uğurlu. 2. Ak. 3. Güneş, nur, aydınlık. Akşit Muhammed b. Tugac: İhşidiler devle­tinin kurucusu.

AKTAY: (Tür.) Er. – Beyaz tay. Türkler’de çok kullanılan bir isimdi.

AKTAÇ: (Tür.) Er. – Beyaz taç.

AKTAN: (Tür.) – Aydınlık, mehtaplı gece.

AKTAR: (Tür.) Er. – Parlak, aydınlık sabah.

AKTAŞ: (Tür.) Er. – Mermer.

AKTEKİN: (Tür.) Er. – Parlak, gör­kemli, temiz huylu yiğit.

AKTEMÜR: (Tür.) Er. – Akdemir.

ARTİMUR: (Tür.) Er. – (bkz. Aktemur).

AKTOLGA: (Tür.) Er. – (bkz. Tol­ga).

AKTUĞ: (Tür.) Er. – (bkz. Aytuğ).

AKYIL: (Tür.) Er. -Temiz, güzel se­ne. – Erkek ve kadın adı olarak da kullanılır.

AKYILDIZ: (Tür.) – Akşama doğru doğan parlak yıldız. Çoban yıldızı, sa­bah yıldızı.

AKYİĞİT: (Tür.) Er.- Dürüstlüğü ve temizliğiyle tanınmış yiğit.

AKYOL: (Tür.) Er. – Dürüst, doğru ve iyi yol.

ALAADDİN İSMİNİN ANLAMI: (Ar.) Er. -Dini yücelt­mek için din uğruna çalışan kimse. Alaaddin Keykubad (1192-1237) Anadolu Selçuklu Sultanı. – Türk dil kuralları açısından “d/t” olarak kullanılır.

ALACAN: (Tür.) Er. – (bkz. Akan).

ALAGÜN: (Tür.) Ka. – Yazın güneş buluta girdiği zamanki gölgeli hava.

ALAMET: (Ar.) Ka. 1. İşaret, iz, ni­şan. 2. Remiz, sembol. 3. Belirti, emare. 4. Çok iri, şaşılacak büyüklük­te (mec.).

ALANALP: (Tür.) Er. – Ülke alan, fetheden, fatih.

ALANAY: (Tür.) Er. – (bkz. Alanalp).

ALANER: (Tür.) Er. – (bkz. Alanalp).

ALANGOYA: (Moğ.) Ka. 1. Altın geyik. 2. Ünlü Moğol destanının kut­sal sayılan kadın kahramanı.

ALANGU: (Tür.) Er. -Altın geyik.

ALANUR: (Ar.) Ka. – (bkz. Nur).

ALAPINAR: (Tür.) Ka. – (bkz. Pı­nar).

ALATAN: (Tür.) Er. – Güneş doğma­dan önce ufukta beliren karışık renk­ler.

ALATAY: (Tür.) Er. – Derisinde be­nekler olan tay.

ALCAN: (Tür.) Ka. – Can alıcı güzel. Can alan, cesur, yürekli.

ALEMDAR: (a.f.i.) Er. 1.Bayrak ve­ya sancak tutan, taşıyan, bayraktar, sancaktar. 2. İşe önderlik eden. Alem­dar Mustafa Paşa: Osmanlı veziri.

ALEV İSMİNİN ANLAMI: (Tür.) Ka. 1. Ateşten ve yanı­cı cisimlerden çıkan parlak, çeşitli şe­killere giren gazlardan meydana gelen şeffaf dil, yalım. 2. Aşk ateşi, sevda. 3. Alımlı, cazibeli kadın.

ALEVİ: (Ar.) Er. – Hz. Ali soyundan, Hz. Ali’ye hususi ilgi gösteren, ona taraftar olan. Şii mezhebinin kolların­dan biri.

ALGAN: (Tür.) Er. – Alan, fetheden, fatih.

ALGIN: (Tür.) Er. 1. Güçlü, iyi, gü­zel, sıcakkanlı, sevimli. 2. Sevdalı, aşık, vurgun. 3. Hızlı akan su. 4. Renksiz, cılız, zayıf.

ALGUHAN: (Tür.) Er. – Çağatay hanlığı hükümdarı. (1266). Orta Asyayı ele geçirip Harezmden Afganis­tan’a kadar sınırlarını genişletti. Cengiz’in yasalarını şiddetle uyguladı.

ALGUN: (Fars.) Ka. 1. Aklı alınmış. 2. Al renginde, koyu ve parlak pem­be. 3. Tümsek, tepe.

ALGUNE: (Fars.) Ka. 1. Serap. 2. Allık.

ALGÜL: (Tür.) Ka. – Kırmızı gül.

ALİ İSMİNİN ANLAMI: (Ar.) Er. 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Hz. Ali: Ebu Talib’in oğlu. Pey­gamberimizin amcazadesi ve kızı Fat­ma (r.anha)’nın kocası. Dördüncü ha­life.

ALİCAN: (a.f.i) Er. – Ali ve can isimlerinin bir araya gelmesinden meydana gelmiştir. – (bkz. Ali ve Can).

ALİCENGİZ: (a.t.i.) Er. – Akla gel­mez, şeytanca, beklenmedik ve umul­madık tarzda anlamlan ile “Alicengiz oyunu” deyiminde geçer.

ALİGÜHER: (a.f.i.) Er. – Yaratılışı ve mayası yüce ve değerli olan.

ALİ HAN: (a.t.i.) Er. – Yüce han.

ALİKADR: (Ar.) Er. 1. Yüksek kıymette olan, çok kıymetli, çok takdir edilen, çok saygıdeğer. 2. Meşhur bir çeşit lale.

ALİM: (Ar.) Er. 1. Çok okumuş, bilgin.,2. Çok bilen. 3. Sonsuz. İlim sa­hibi. Allah’ın sıfatlarındandır. Kur’an’da Cenab-ı Hakk’ın ismi olarak 13 yerde geçer. “Abd” takısı alarak da kullanılır.

ALİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Alim).

ALINAK: (Tür.) Er. – Doğru, güve­nilir.

ALİŞAH : (a.f.i.) Er. – Hükümdarla­rın en yücesi. Alişah Taceddin. (?-1324). İlhanlı veziri.

ALIŞAN: (a.f.i.) Er. – Şan ve şerefi yüce ve yüksek olan çok değerli.

ALİYAR İSMİNİN ANLAMI : (a.f.i.) Er. 1. Yar, dost, sevgili. 2. Alinin dostu, sevgili adı. 3. Yüce dost. – Birleşik isim

ALİYE: (Ar.) Er. – Yüce, yüksek, bir şeyin en yukarısı, tepesi. – (bkz. Ali).

ALKAN: (Tür.) Er. – Kırmızı kan. Alkan bey: Türk denizci. Selçuklula­rın egemenliğindeki İznik’te Ebu’l-Kasım’ın donanma komutanı.

ALKIM: (Tür.) Er. – Gökkuşağı. Al­kım (Uluğ Bahadır) Türk Arkeolog.

ALKIN: (Tür.) Er. 1. Sevdalı, aşık, vurgun. 2. El çırpma, övme.

ALKUR: (Tür.) Er. – Hep, bütün, herkes.

ALLAHVERDİ: (a.t.i.) Er. – İran’da yaşayan bir Türkmen kabilesinin adı.

ALP: (Tür.) Er. 1. Eski Türklerde kahraman, yiğit, cesur, bahadır, pehli­van. 2. Seyfi kola mensup, savaşçı, fütüvvct ehli. Alperen, Alpgazi. Bu isim İslam’dan sonra da Türkler ara­sında kullanılmaya devam etti.

ALPAGU: (Tür.) Er. 1. Tek başına düşmana saldıran yiğit. 2. Eski Türk­lerde bir rütbe adı. 3. Eski Türklerde bir kurt adı.

ALPAĞAN: (Tür.) Er. – Cesur, yiğit, kahraman.

ALPAK: (Tür.) Er. – Dürüst, kahra­man, yiğit.

ALPARTUR: (Tür.) Er. – Kendine güveni olan yiğit.

ALPASLAN İSMİNİN ANLAMI: (Tür.) Er. – Arslan gibi cesur ve yiğit, savaş beyi. Büyük Sel­çuklu hükümdarı. Selçukluların en büyük zaferi sayılan Malazgirt zaferi onundur (l071).

ALPAY: (Tür.) Er. – Cesur, yiğit kimse.

ALPAYDIN: (Tür.) Er. – (bkz. Al­pay).

ALPBİKE : (Tür.) Er. – genç, deli­kanlı, (bkz. Alp).

ALPÇETİN: (Tür.) Er. – (bkz. Al­pay).

ALPDE.MİR: (Tür.) Er. – (bkz. Al­pay).

ALPDOĞAN: (Tür.) Er. – Doğuştan yiğit olan.

ALPER: (Tür.) Er. – (bkz. Alp).

ALPEREN: (Tür.) Er. – Yiğit, baha­dır.

ALPERTUNGA: (Tür.) Er. – Efsane­vi Türk hükümdarı ve destan kahra­manı. M.Ö. 626 yıllarında yaşayıp İranlılarla uzun savaşlara giren Turan (Saka) hükümdarı olduğu söylenir.

Türk, İran, Arap, Hint, Eski Yunan ve Asur kaynaklarında kendisinden deği­şik adlarla bahsedilir.

ALPGİRAY: (Tür.) Er. – Yiğit hü­kümdar. Kırım veliahtı. Bir ara Kırım Hanı da oldu.

ALPHAN: (Tür.) Er. – Yiğit hüküm­dar.

ALPKAN: (Tür.) Er. – Yiğit soydan gelen.

ALPKIN: (Tür.) Er. – Keskin kılıç.

ALPMAN: (Tür.) Er. – Yiğit, cesur, kahraman.

ALPNUR: (Tür.) Ka. – (bkz. Alp).

ALPSOY: (Tür.) Er. – (bkz. Alpkan). Yiğit ve cesur soya mensub.

ALPTEKİN: (Tür.) Er. – Kahraman şehzade. Birleşik isim. Alp: Kahra­man, Tekin: Şehzade.

ALTAN: (Tür.) Er. 1. Sabahın güneş doğarkenki zamanı. 2. Hakanlara ve­rilen unvan, sultan, padişah.

ALTAY: (Tür.) Er. 1. Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık bölge. 2. Altay dağlan bölgesinde ya­şayan Türklerin genel adı.

ALTIN: (Tür.) Ka. 1. Parlak, san renkte, paslanmayan, kolay işlenebi­len, ziynet eşyası olarak da kullanılan maden, zer, zeheb. 2. Örfte kadın adı olarak kullanılır. Zerrin (bkz. Zerrin).

ALTINBAŞAK: (Tür.) Ka. – Değerli kimse.

ALTINBİKE: (Tür.) Ka. – (bkz. Altınbaşak).

ALTINIŞIN: (Tür.) Ka. – Işığın en güçlü anı.

ALTINİZ: (Tür.) Ka. – (bkz. Altınışık).

ALTINTAÇ: (Tür.) Ka. – Altından taç.

ALTUĞ: (Tür.) Er. – (bkz. Tuğ).

ALTUNAY: (Tür.) Er. – Ay’ın san renkli hali

ALTUNÇ: (Tür.) Er. 1. Bakır alaşı­mı. 2.Kırmızı bakır. 3. Kırmızı, al gözlü.

A dan Z ye İsimlerin Anlamı – İsim Anlamları