İSİMLERİN ANLAMI – Ü HARFİ

Ü

ÜBAB: (Ar.) Er. – Şiddetli, taşkın sel suyu.

ÜBABE: (Ar.) Ka. – (bkz. Übab).

ÜBEY:  (Ar.) Er.  –  Sahabedendir. Übey b. Ka’b.

ÜBEYDULLAH: (Ar.) Er. – Allah’ın kulu.

ÜBEYD: (Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.

ÜBEYDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Übeyd).

ÜBHET: (Ar.) Er. – Büyüklük, ululuk.

ÜÇEL: (Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜÇER: (Tür.) Er. – Üç er.

ÜÇGÜL: (Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül.

ÜÇOK: (Tür.) Er. – Oğuz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad.

ÜFTADE: (Fars.) Ka.  1. Düşmüş, düşkün. 2. Aşık.

ÜFTADEGİ: (Fars.) Er. – Düşkünlük.

ÜGE: (Tür.) – Ünlü, şöhretli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜKE: (Tür.) – Onur, şeref. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜKSÜM: (Ar.) Ka. – Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.

ÜLEZ: (Tür.) 1. Batmakta olan güneş. 2. Salgın. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFER: (Ar.) – Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFET: (Ar.) 1. Alışma, kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLGEN: (Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. – İsim olarak kullanılmaz.

ÜLGENALP: (Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yiğit. 2. Ülgen – alp.

ÜLGENER: (Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. – Ülgen – er.

ÜLGER: (Tür.) – Kumaş vb. şeylerdeki ince tüy. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLGÜ: (Tür.) Er. 1. Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.

ÜLKE: (Tür.) 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKEM: (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKEN: (Tür.) – Senin yurdun, senin vatanın. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKENUR: (Tür.) – Yurdunu aydınlatan ışık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKER: (Tür.) – Boğa burcunda yedi yıldızdan biri. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜ: (Tür.) – Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜM (Tür.) – Amacım, ulaşmak istediğim şey. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. – Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse.

ÜLKÜSEL: (Tür.) – Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLMEN: (Tür.) Er. – Denizci, deniz adamı.

ÜMERA: (Ar.) Er. – Beyler, emirler.

ÜNAN: (Ar.) – İnleme, nalan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSA: (Ar.) Ka. – Kadın, kız, nisa.

ÜMİT: (Fars.) – (bkz. Umut). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜMMET: (Ar.) – Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad.

ÜMMİYE: (Ar.) Ka. – Anneye ait, anneyle ilgili.

ÜMMÜHAN: (Ar.) Ka. – Hükümdar anası.

ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.

ÜMRAN: (Tür.) – (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNAL: (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNALAN: (Tür.) Er. – Adı duyulmuş, ün kazanmış.

ÜNALDI: (Tür.) Er. – Ün aldı.

ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. – Ün ve şan kazanmış.

ÜNALP: (Tür.) Er. – Tanınmış, ünlü, yiğit.

ÜNAY: (Tür.) – Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli.

ÜNEK: (Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış.

ÜNER: (Tür.) Er. – Tanınmış, ünlü yiğit.

ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. – Ün görmüş.

ÜNGÜN: (Tür.) Er. – Ün gün.

ÜNGÜR: (Tür.) Er. – Mağara.

ÜNKAN: (Tür.) Er. – Tanınmış soydan gelen, soylu kan.

ÜNLEM: (Tür.) – Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜ: (Tür.) – Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜER: (Tür.) Er. – Tanınmış, ünlü kimse.

ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.

ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. – Tanınmış soydan gelen.

ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAL: (Tür.) – Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAN: (Tür.) – (bkz. Ünsal). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEV: (Tür.) – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVEN: (Tür.) – Ün seven. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVER: (Tür.) – Ün sever. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVİN: (Tür.) – Ün sevin. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSİ: (Ar.) Er. 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.

ÜNSİYYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Ünsi).

ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVER: (Tür.) – Ünlen, tanınmış ol, insan ol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVERDİ: (Tür.) Er. – Ün verdi. -(bkz. Ünver).

ÜNVEREN: (Tür.) Er. – Ün veren.

ÜNZİL: (Ar.) Er. – Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş.

ÜNZİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Ünzil).

ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. – Sarmaşık.

ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜRÜNAY: (Tür.) Ka. – Ürün ay.

ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. – Seçilmiş, seçkin.

ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. – (bkz. Üründü).

ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.

ÜSTAM: (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.

ÜSTAY: (Tür.) Er. – Ay gibi yüksek yüce.

ÜSTEK: (Tür.) Er. – Yüksek, yüce.

ÜSTEL: (Tür.) Er. – (bkz. Üstek).

ÜSTER: (Tür.) Er. – Çok değerli kimse.

ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse.

ÜSTÜNDAĞ: (Tür.) Er. – Üstün dağ.

ÜSTÜNER: (Tür.) Er. – Üsten – er.

ÜVEYS: (Ar.) Er. – İsteyen, arzu eden.

ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. – Can sıkıcı, üzücü.

ÜZEYİR: (Ar.) Er. – Kur’an-ı Kerim’de adı geçen, peygamber olup ol­madığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer.

ÜZÜM: (Tür.) Ka. – Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.

İsminin anlamı

Lütfen Paylaşın!
0Shares

BİR CEVAP YAZIN