MUVAKKAR: (Ar.) Er. – Tevkir edilmiş, ağırlanmış, saygı gösterilmiş olan. Vakarlı, ağırbaşlı.
MUZAFFER: (Ar.) – Zafer, üstünlük kazanmış, üstün. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MUZİ: (Ar.) – Işık veren parlayan parlak. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MUZAM: (Ar.) Er. – Bir şeyin en büyük kısmı.
MÜ’MİN: (Ar.)Er. – İman etmiş, İslam dinine inanmış, müslüman.
MÜ’MİNE: (Ar.) Ka. – (bkz. Mü’min).
MÜBAHAT: (Ar.) Ka. – Övünme, iftihar etme.
MÜBAREK: (Ar.) Er. 1. Bereketli, feyizli. Uğurlu, hayırlı, kutlu, mutlu. 2. Beğenilen, sevilen, kızılan şaşılan kimse. Bir şey hakkında sözleşme.
MÜBAREKE: (Ar.) Ka. – (bkz. Mübarek).
MÜBECCEL: (Ar.) Ka. – Yücelmiş, saygı gösterilmiş yüce, ulu.
MÜBELLİĞ: (Ar.) Er. 1. Tebliğ eden, haber veren bildiren. 2. Büyük camilerde imamın söylediğini tekrarlayan kimse. – Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜBERRA: (Ar.) – Temize çıkmış aklanmış, müstesna, azade, arınmış. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. -Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜBEŞŞİR: (Ar.) Er. – Müjdeci, muştucu. – Hz. Peygamber (s.a.s)’in isimlerinden.
MÜBİN: (Ar.) Er. – 1. İyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, hayrı şerden ayıran. 2. Açık anlaşılır, aşikar, belli. 3. Kur’an’ı Kerim’i bazen de peygamber (s.a.s.)’i vasfetmek için kullanılmıştır.
MÜBİNE: (Ar.) Ka. – (bkz, Mübin).
MÜBŞER: (Ar.) Er. – İbşar olunmuş, müjdelenmiş, mübeşşer.
MÜBTEHİC: (Ar.) Er. – Sevinçli, sevinmiş, memnun, mesrur, şad. (bkz. Behçet, Şadan).
MÜCAB: (Ar.) Er. – Kabul cevabı almış olan. Duası kabul olunan.
MÜCADELE: (Ar.) Er. 1. Uğraşma, savaşma, çatışma. 2. Kur’an surelerinden birisinin adı.
MÜCAHİD: (Ar.) Er. 1. Cihad eden, din düşmanlarıyla savaşan. Savaşan, uğraşan, savaşçı. 2. Gayret eden, çok çalışan. 3. Tasavvufta nefsine karşı gelerek kendini terbiye eden ve böylece manevi makamlara erişen kimse, derviş. – Türk dil kurallarına göre d/t olarak kullanılır.
MÜCAHİDDİN: (Ar.) Er. – Din savaşçısı, İslam askeri.
MÜCD: (Ar.) Ka. – Kıvırcık, kıvrılmış, lülelenmiş saç.
MÜCEDDET: (Ar.) Ka. – Yeni, henüz kullanılmamış.
MÜCELLA: (Ar.) Ka. – Parlatılmış, parlak, cilalı.
MÜCEVHER: (Ar.) Ka. 1. Değerli süs eşyası. 2. Arap alfabesinde noktalı olan harf.
MÜCMEL: (Ar.) – Kısa ve az sözle anlatılmış, öz, özet. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜCTEBA: (Ar.) Er. – Seçilmiş, seçkin. Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜCTEHİD: (Ar.) Er. – İctihad eden, gücü yettiği kadar çalışan. Ayet ve hadislerden şer’i hükümler çıkaran din alimi. – İmam-ı Azam gibi.
MÜDAFİ: (Ar.) Er. – Müdafaa eden, koruyan. Savunan, dayanan.
MÜDEBBER: (Ar.) Ka. – Tedbir alınmış, düşünce ile hareket edilmiş.
MÜDRİK: (Ar.) Er. – İdrak eden, anlayan, aklı ermiş.
MÜDRİKE: (Ar.) Ka. – (bkz. Müdrik).
MÜEMMİL: (Ar.) Er. – Temin edilmiş, sağlanmış, emniyete alınmış. -Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜESSER: (Ar.) Ka. – Kendisine bir şey tesir etmiş olan.
MÜEYYED: (Ar.) – Teyid edilmiş, kuvvetlendirilmiş, sağlam. Doğrulanmış. Yardım gören. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜFAHİR: (Ar.) Er. – Övünen.
MÜFAHİRE: (Ar.) Ka. – Fahreden, övünen.
MÜFERREC: (Ar.) Er. 1. Meydanı olan, geniş. 2. Keder gideren.
MÜFERRİH: (Ar.). – Ferahlık veren, iç açan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜFİD: (Ar.) Er. 1. İfade eden, anlatan, manalı. 2. Faydalı. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
MÜFİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Müfid).
MÜFİZ: (Ar.) Er. – Feyizlendiren, feyiz veren. Allah’ın isimlerinden. -“Abd” takısı alarak kullanılır. Abdulmufiz.
MÜFTEHİR: (Ar.) Er. 1. İftihar eden, övünen. Şanlı, şerefli. 2. Parasız işgören, fahri.
MÜGE: (Fran.) Ka. – İnci çiçeği.
MÜHEYMİN: (Ar.) – Birini korkudan koruyan. Allah’ın isimlerinden. -“Abd” takısı almadan kullanılmaz. Abdulmüheymin.
MÜHEYYA: (Ar.) Ka. – Hazır.
MÜHİB: (Ar.) Er. 1. Heybetli, korkunç, korkutan. 2. Tehlikeli ve saygı uyandıran.
MÜHİBE: (Ar.) Ka. – (bkz. Mühib).
MÜHRE: (Fars.) Ka. 1. Bir çeşit yuvarlak şey. 2. Cam boncuk. Mühre-i Zar: Güneş.
MÜJDAT: (Fars.) Er. – Müjdeler, sevinçli haberler.
MÜJDE: (Fars.) Ka. 1. Muştu, sevinç haberi, büşra. 2. Hayırlı, sevinçli bir haber getirene verilen bahşiş.
MÜJGÂN: (Fars.) Ka. – Kirpikler, kirpik.
MÜKÂFAT: (Ar.) Ka. – Ödül. Değerlendirici, sevindirici davranış.
MÜKAFİ: (Ar.) Er. – Eşit, beraber.
MÜKERREM: (Ar.) – Muhterem, aziz sayın, saygıdeğer, sayılan, onurlandıran, hürmet ve tazime erişmiş. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜKREM: (Ar.) Er. – Kerem ve şeref ile nitelenmiş olan.
MÜKREMİN: (Ar.) Er. – İkram olunmuş, ağırlanmış.
MÜKRİM: (Ar.) Er. – İkramcı, ikram eden, ağırlayan-ağırlayıcı, misafirperver.
MÜKRİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Mükrim).
MÜLAYİM: (Ar.) Er. 1. Uygun, muvafık. 2. Yumuşak huylu, yavaş kimse. Pekliği olmayan.
MÜLHİM: (Ar.) Er. – İlham veren, içe doğduran, esinlendiren.
MÜLHİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Mülhim).
MÜLKET: (Ar.) Er. – Ülke.
MÜLTEKA: (Ar.) – Kavuşma, buluşma, birleşme yeri. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜLTEMİ: (Ar.) Er. – Parlayan, parıldayan.
MÜMTAZ: (Ar.) Er. – İmtiyaz tanınmış, ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. Seçkin.
MÜNCİ: (Ar.) Er. – İnca eden, kurtaran, halaskar. – Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜNEVVER: (Ar.) Ka. – Tenvir edilmiş, nurlandırılmış, aydınlatılmış, ışıklı. Aydın.
MÜNİB: (Ar.) Er. 1. İnabe eden, asiliği, azgınlığı bırakarak Allah’a yönelen. 2. Güzel yağan, faydalı yağmur. 3. Taze ve verimli bahar.
MÜNİBE: (Ar.) Ka. – (bkz. Münib).
MÜNİF: (Ar.) Er. 1. Yüksek, ulu, büyük, ali, bülend. 2. Yüksek, büyük hükümler.
MÜNİFE: (Ar.) Ka. – (bkz. Münif).
MÜNİM: (Ar.) Er. – Nimet veren,
yedirip içiren. – Takı alarak kullanılır. Abdülmün’im.
MÜNİR: (Ar.) Er. 1. Nurlandıran, ışık veren, parlak, ziyalar. 2. Kur’an’da peygambere ve ilahi kitaplara sıfat olarak kullanılmıştır.
MÜNİRE: (Ar.) Ka. – (bkz. Münir).
MÜNŞİ: (Ar.) Er. – İnşa eden, yapan. Yapısı, üslubu güzel olan, iyi katib.
MÜNTEHA: (Ar.) – Son, nihayet, uç, en son, akıbet. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜNZİR: (Ar.) 1. Akıbetinin kötülüğünü söyleyerek korkutan. 2. Kafirleri ve münafıkları sapıklıklarından döndürmek için cehennem azabı ile korkutan. Rasulullah için kullanılmıştır. Birçok sahabe de bu ismi kullanmıştır.
MÜRDÂZ: (Fars.) – İran güneş yılının 5. ayı.
MÜREN: (Tür.) – Akarsu, dere, ırmak. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜREVVA: (Ar.) Ka. – Aklı, fikri, düşünüşü görünüşü sağlam.
MÜRİD: (Ar.) Er. 1. İdare eden, emreden buyuran. 2. Bir şeyhe bağlı olan kimse. – Türk dil kurallarına göre “d/t” olarak kullanılır.
MÜRİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Mürid).
MÜRSEL: (Ar.) Er. 1. Gönderilmiş yollanılmış. Şeriat sahibi peygamberler. 2. Salıverilmiş suç. 3. Bir yazı sitili. Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜRŞİD: (Ar.) Er. 1. İrşad eden, doğru yolu gösteren kılavuz. 2. Tarikat şeyhi. Gafletten uyandıran.
MÜRŞİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Mürşid).
MÜRÜVVET: (Ar.) Ka. – İnsaniyet, mertlik, yiğitlik. Cömertlik, iyilikseverlik.
MÜSEVVER: (Ar.) Ka. – Çevresine sur, duvar çevrilmiş korunmuş.
MÜSLİM: (Ar.) Er. – İslam dininde olan.
MÜSLİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Müslim).
MÜSTAKİM: (Ar.) Er. – Doğru, düz, dik. Temiz, namuslu.
MÜSTEAN: (Ar.) – Kendisinden yardım beklenen, yardım istenen. -Allah’ın sıfatlarındandır.
MÜSTEBŞİR: (Ar.) Er. – İstibşar eden, müjdeleyen. Müjde ile sevinen.
MÜSTECAB: (Ar.) Er. – İsticabe edilmiş, kabul olunmuş, (bkz. Mücab).
MÜSTEKBİR: (Ar.) 1. Kibirlenen kendini büyük gören, büyüklenen. 2. Alah’a karşı büyüklenen kafir ve mülhid. – İsim olarak kullanılmaz.
MÜSTEKFİ: (Ar.) Er. – Yetecek kadarını isteyen.
MÜSTENİR: (Ar.) Er. – Işıklı, parlak.
MÜSTENİRE: (Ar.) Ka. – (bkz. Müstenir).
MÜSTESNA: (Ar.) 1. İstisna edilen, kural dışı bırakılan, bırakılmış. 2. Bütün. 3. Ayrı tutulan, ayrık. 4. Benzerlerinden baskın. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜSTEZIM: (Ar.) Er. 1. İstizanı eden, büyük gören, büyük tutan, cömert. 2. Kibirli, gururlu.
MÜŞERREF: (Ar.) – Şereflendirilmiş kendisine şeref verilmiş, şerefli.
MÜŞFİK: (Ar.) – Şefkatli, merhametli, acıyan, seven. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜŞFİKA: (Ar.) Ka. – (bkz. Müşfik).
MÜŞİR: (Ar.) Er. 1. Haber veren, bildiren. 2. Emir ve işaret eden. 3. Mareşal. – Daha çok lakab olarak kullanılır.
MÜŞTAK: (Ar.) Er. – İştiyaklı, özleyen, göreceği gelen, can atan.
MÜŞTEHİR: (Ar.) – İştihar eden, şöhret bulan, meşhur. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜTEÂL: (Ar.) Er. – Yüksek, yüce. (bkz. Bülend).
MÜTİM: (Ar.) Er. – Tamamlayan, tamamlayıcı, tamamlamaya yarayan.
MUTTAKİ: (Ar.) Er. – İttika eden, sakınan, çekinen. Allah’tan korkan, abid, zahid. – Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜVEDDET: (Ar.) Ka. – Sevgi, muhabbet, dostluk.
MÜVELLÂ: (Ar.) – Bir davanın veya anlaşmazlığın halli, bir işin araştırılması konusuna şeriatça vazifelendirilmiş şahıs. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
MÜYESSER. (Ar.) Ka. – Kolayı bulunup yapılan, kolay gelen, kolaylıkla olan.
MÜZAHİR: (Ar.) Er. – Zahir olan, arka çıkan, yardım eden, koruyan.
MÜZDÂD: (Ar.) Er. – Ziyadeleşmiş, artmış, çoğalmış. – Türk dil kuralı açısından “d/t” olarak kullanılır.
MÜZEHHER: (Ar.) Ka. – Çiçekli, çiçeklenmiş, çiçek açmış. – (bkz. Zühre).
MÜZEKKİR: (Ar.) Er. – Zikreden hatıra getiren anan. Zikreden ibadet eden. – Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜZEMMİL: (Ar.) Er. 1. Bir şeye sarılmış sargılanmış. 2. Kur’an-ı Kerim’de bir sure adı.
MÜZEYYEN: (Ar.) Ka. – Zinetlendirilmiş, süslenmiş, süslü.
Lütfen Paylaşın!
