İSİMLERİN ANLAMI – Ö HARFİ

ÖZEN: (Tür.) 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, tam orta, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. Dere, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZENAY: (Tür.) Ka. – Özen ay.

ÖZENDER: (Tür.) Er. – Ender bulunan yaratılışta olan, değerli.

ÖZENGİN: (Tür.) Er. – Özü engin, geniş ve derin.

ÖZENGÜL: (Tür,) Ka. – Özen gül.

ÖZENİR: (Tür.) Ka. – Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan.

ÖZENLİ: (Tür.) Er. – Özenle çalışan kimse.

ÖZER: (Tür.) – Yiğit, doğru kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZERCAN: (Tür.) Er. – Özer can.

ÖZERDAL: (Tür.) Er. – Öz er dal.

ÖZERDEM: (Tür.) Er. – Bütün erdemleri özünde toplayan.

ÖZERDİM: (Tür.) Er. – Özüne erdim, ulaştım.

ÖZERDİNÇ: (Tür.) Er. – Özünde canlı, dinç olan erkek.

ÖZEREK: (Tür.) Er. – Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.

ÖZERHAN: (Tür.) Er. – Yiğit, cesur han.

ÖZERK: (Tür.) Er. – Kendi kendini yönetme yetkisi olan.

ÖZERKİN: (Tür.) Er. – Özgür, güçlü kimse.

ÖZERKMEN: (Tür.) Er. – Özünde güçlü olan.

ÖZERMAN: (Tür.) Er. – 1. Bir şeyi çok isteyen. 2. Pişmanlık duyan.

ÖZEROL: (Tür.) Er. – Gerçek yiğit ol.

ÖZERTAN: (Tür.) Er. – Öz ertan.

ÖZERTEM: (Tür.) Er. – Özünde erdemli olan.

ÖZGE: (Tür.). 1. Başka, gayrı, diğer. Yabancı, ağyar. 2. İyi, güzel. 3. İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı. 6. Yürekli, gözü pek. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGEBAY: (Tür.) Er. – İyi, güzel, yürekli erkek.

ÖZGEER: (Tür.) Er. – İyi güzel erkek.

ÖZGEN: (Tür.) – Özü geniş, rahat, sakin kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGENALP: (Tür.) Er. – Sakin, ağırbaşlı yiğit.

ÖZGENAY: (Tür.) – (bkz. Özgenay). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGENÇ: (Tür.) Er. – Öz genç.

ÖZGENER: (Tür.) Er. – (bkz. Özgenalp).

ÖZGER: (Tür.) – İyi, güzel kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGİRAY: (Tür.) Er. – Kuvvetli, kudretli yiğit. Kırım hanlarının kullandığı isimlerden.

ÖZGÜ: (Tür.) 1. Kutsal. 2. Özellikle birine ya da bir şeye ait olan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜÇ: (Tür.) Er. – Temel güç. Ana kuvvet.

ÖZGÜL: (Tür.) Ka. 1. Özü gül gibi olan. 2. Özellikle bir türe ait olan.

ÖZGÜLAY: (Tür.) Ka. – Öz gül ay.

ÖZGÜLEÇ: (Tür.) – Güler yüzlü, içten gülen kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜLER: (Tür.) Ka. – Öz güler.

ÖZGÜLÜM: (Tür.) Ka. – Öz gülüm.

ÖZGÜN: (Tür.) – Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜNAY: (Tür.) Özgün ay. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜNEL: (Tür.) Ka. – Üstün, kerem sahibi cömert el.

ÖZGÜNER: (Tür.) Er. – Öz güner.

ÖZGÜNEŞ: (Tür.) – Güneş gibi parlak ve kapsamlı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜR: (Tür.) 1. Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. Başkasının kölesi olmayan. Bağımsız. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜRCAN: (Tür.) Er. – Özgürlüğüne düşkün kimse.

ÖZGÜREL: (Tür.) Er. – Özgür davranan kimse.

ÖZGÜVEN: (Tür.) – Kendine güve­nen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZHAKAN: (Tür.) Er. – Hakan soyundan gelen.

ÖZHAN: (Tür.) Er. – Hükümdar soyundan gelen.

ÖZİL: (Tür.) – Gerçek ülke. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZİLHAN: (Tür.) Er. – Ülkenin hanı, reisi.

ÖZİLTER: (Tür.) Er. – Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu.

ÖZİNAL: (Tür.) Er. – Gerçek arkadaş, dost.

ÖZİNAN: (Tür.) – Özden gelen inanç, iman. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZKAN: (Tür.) Er. – Temiz kan, soylu kimse.

ÖZKAR: (Tür.) Er. – Öz kar.

ÖZKAYA: (Tür.) Er. – Öz kaya.

ÖZKAYRA: (Tür.) Er. – İçten gelen bağış, iyilik.

ÖZKE: (Tür.) – Sağlam, sağlıklı. Temiz yürekli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZKENT: (Tür.) Er. – Öz kent.

ÖZKER: (Tür.) Er. – Sağlam, temiz yürekli er.

ÖZKOÇ: (Tür.) Er. – Cesur, savaşkan yapılı..

ÖZKÖK: (Tür.) Er. 1. Esas, temel, kaynak. 2. Neslin geldiği soy ağacı.

ÖZKUL: (Tür.) Er. – Gerçek kul. Hakkıyla ibadet eden kul.

ÖZKURT: (Tür.) Er. – Öz kurt.

ÖZKUT: (Tür.) Er. – Kutsanmış, kadr sahibi.

ÖZKUTAL: (Tür.) Er. – Gerçek mutluluk senin olsun.

ÖZKUTAY: (Tür.) Er. – Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan.

ÖZKUTLU: (Tür.) Er. – Kutlu olan şeyin kendisi. Özü kutlu, uğurlu olan.

ÖZKUTSAL: (Tür.) Er. – Öz kutsal.

ÖZLEK: (Tür.) 1. Toprağın özlü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğa üstü güç, felek. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLEM: (Tür.) Ka. – Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür. Bir şeye karşı duyulan istek, meyil.

ÖZLEN: (Tür.) 1. Su kaynağı. Küçük dere. 2. Ağaç kökü. 3. Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLÜ: (Tür.) Er. 1. Özü benliği olan. 2. İçten gerçek. 3. Verimli.

ÖZLÜER: (Tür.) Er. – Şahsiyet sahibi, olgun kişi.

ÖZMEN: (Tür.) – Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZMERT: (Tür.) Er. – Mert yapılı.

ÖZMUT: (Tür.) Er. – Yapısında mutluluk olan.

ÖZNUR: (Tür.) – Özü ışıklı, aydınlık kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZOĞUL: (Tür.) Er. – Öz oğul.

ÖZOĞUZ: (Tür.) Er. – Oğuz’a mensup. Oğuz’a ait.

ÖZOK: (Tür.) Er. – Özü ok gibi güçlü olan.

ÖZOL: (Tür.) Er. – Özün değişmesin, göründüğün gibi ol.

ÖZOZAN: (Tür.) Er. – Gerçek şair.

ÖZÖĞE: (Tür.) Er. – Bir şeyin aslı, özü.

ÖZÖNDER: (Tür.) Er. – Gerçek önder.

ÖZÖZ: (Tür.) – Gönlü geniş kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZPALA: (Tür.) Er. – Pala gibi sert ve keskin kişilikli.

ÖZPEKER: (Tür.) Er. – Özünde çok güçlü olan yiğit.

ÖZPINAR: (Tür.) – Öz pınar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZPOLAT: (Tür.) Er. – Özü çelik gibi sağlam olan.

ÖZPULAT: (Tür.) – (bkz. Özpolat).

ÖZSAN: (Tür.) – Adı duyulmuş ünlü. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSEL: (Tür.). – Özle ilgili, öze ilişkin. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSELEN: (Tür.) – Gerçek haber. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSEVİ: (Tür.) – İçten gelen sevgi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSU: (Tür.) – Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSUNGUR: (Tür.) Er. – Sakin, soğukkanlı yapısı olan.

ÖZSÜ: (Tür.) Er. – Gerçek asker. Askeri kişilik ve yapı sahibi.

ÖZSÜER: (Tür.) Er. – (bkz. Özsü).

ÖZŞAHİN: (Tür.) Er. – Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı.

ÖZŞAN: (Tür.) Er. – Öz şan.

ÖZŞEN: (Tür.) Er. – Şen yapılı.

ÖZTAN: (Tür.) Er. – Karanlığı bitiren, aydın başlangıç.

ÖZTANIR: (Tür.) Er. – Gerçeği ayırabilen.

ÖZTARHAN: (Tür.) Er. – 1. Büyük nüfuz sahibi. 2. Komutan, han. 3. Toprak zengini. – (bkz. Tarhan).

ÖZTAŞ: (Tür.) Er. – Öz taş.

ÖZTAY: (Tür.) Er. – Öz tay.

ÖZTAYLAN: (Tür.) Er. – (bkz. Taylan).

ÖZTEK: (Tür.) Er. – Öz tek.

ÖZTEKİN: (Tür.) Er. – Yapısında emniyet ve güven taşıyan.

ÖZTEN: (Tür.) Ka. – Öz ten.

ÖZTİMUR: (Tür.) Er. – Özü demir gibi güçlü.

ÖZTİN: (Tür.) Er. – Ruhun özü. Sağlam bir ruh yapısı olan.

ÖZTİNEL: (Tür.) Er. – Öz tinel.

ÖZTİNER: (Tür.) Er. – Ruhsal yönden sağlıklı erkek. (bkz. Tiner).

ÖZTOYGAR: (Tür.) Er. – (bkz. Toygar).

ÖZTUNA: (Tür.) – (bkz. Tuna). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZTUNÇ: (Tür.) Er. – Özü tunç gibi güçlü olan.

ÖZÜAK: (Tür.) Er. – Özü tertemiz olan kişi

ÖZÜDOĞRU: (Tür.) Er. – Dürüst ve doğruluğu ilke edinen.

ÖZÜM: (Tür.) – Kardeş gibi tutulup sevilen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZÜN: (Tür.) 1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şiir. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZÜPEK: (Tür.) Er. – Ruhen güçlü.

ÖZVER: (Tür.) Er. – Öz ver.

ÖZVERDİ: (Tür.) Er. – Öz verdi.

ÖZVEREN: (Tür.) Er. – Özveride bulunan, fedakar.

ÖZVERİ: (Tür.) – Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYAY: (Tür.) – Yay gibi çevik ve atılgan yapılı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYURT: (Tür.) – Anavatan, anayurt. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYUVA: (Tür.) – Ata evi, dönülecek asıl yer. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYÜREK: (Tür.) Er. – Güçlü korkusuz.

isimlerin anlamı

Lütfen Paylaşın!
0Shares

BİR CEVAP YAZIN